De periode John Cordier (1982-1992)

Telindus-topman John Cordier volgt Herman Candries op als voorzitter van KV Mechelen vanaf maart 1982. Hij leidt de ploeg vanuit de tweede klasse naar de Belgische en Europese top. 

Een gevulde prijzenkast 

Na 5 jaar wint de club van geel en rood de eerste Beker van België in zijn bestaan. Op 14 juni 1987 gaat Club Luik in de finale voor de bijl na een doelpunt van Piet den Boer.

Door deze bekerwinst maakt KV Mechelen in het seizoen nadien zijn Europees debuut en hoe! Na een memorabele campagne wint het op 11 mei 1988 in Straatsburg de finale tegen Ajax Amsterdam. Het enige doelpunt van de wedstrijd wordt opnieuw door Piet den Boer gescoord.

En nog is het niet gedaan. In het seizoen 1988-1989 volgen een vierde landstitel en de Europese Supercup tegen PSV Eindhoven.

Dit kan niet zonder individuele bekroningen blijven. Drie spelers winnen in die jaren de Gouden Schoen: Michel Preud’homme (1987 en 1989), Lei Clijsters (1988) en Philippe Albert (1992). 

De ophefmakende Europabekerwinst van 1988

Het absolute hoogtepunt is zonder twijfel de legendarische Europese campagne van Geel en Rood in 1987-1988. KVM debuteert op het Europees toneel en wint meteen de Europabeker voor Bekerwinnaars. Piet den Boer die er al van in 1982 bij is, zet met zijn doelpunt in de finale tegen Ajax de kroon op het werk. Mascotte Jef Nees verwoordt het perfect: “En dan was er het orgelpunt in Straatsburg tegen Ajax, het wondermooie doelpunt van Piet den Boer. Het gevoel dat je dan hebt is onbeschrijflijk, dat is het orgelpunt van jaren werk, jaren inzet en jaren fierheid van je ploeg”.

De wonderlijke Europese campagne van 1987-1988 bezielt na 30 jaar nog de steeds de harten van heel wat mensen. Sindsdien is niets nog hetzelfde. Enkele jaren geleden werd dit gevoel op een prachtige manier in de documentaire ‘KV Mechelen '88: Volksclub wint Europacup’ gegoten.

Hieronder volgen nog eens de feiten en enkele mooie anekdotes:

- Eerste ronde KVM - Dinamo Boekarest (16 en 30 september 1987, 1-0 en 0-2)

Tegen een potig en defensief ingesteld Dinamo Boekarest boekt KVM in zijn allereerste Europese wedstrijd een 1-0 zege. Daarmee wordt het karig beloond. Doelpuntenmaker van dienst is andermaal Piet den Boer, die stilaan een patent krijgt op belangrijke goals voor zijn club. De krant over dat doelpunt: “Piet den Boer met een knal om een olifant te vellen”.
Voor de terugwedstrijd reizen 250 Mechelse supporters mee naar Roemenië. Zij zien hoe Piet den Boer opnieuw scoort. Ook Wim Hofkens doet de netten trillen. Een 0-2 zege voor KVM na een ‘socialistisch-realistische’ aanpak volgens een bepaalde journalist. Het zal de supporters worst wezen. Zij vieren de kwalificatie duchtig. Ze doen dat ook aan boord van het vliegtuig en zelfs de piloot danst de polonaise mee. Iedereen loopt rond in het vliegtuig, net alsof het een café is. Men drinkt zodanig veel bier en champagne dat sommigen met hun hoofd op de wc-pot liggen te slapen. Rudy Candries moet op een bepaald moment naar het toilet en ziet er twee vrienden slapen. Hij tilt hun hoofden op, legt die op zijn benen, doet wat hij moet doen en legt zijn vrienden terug.

- Tweede ronde KVM - Saint Mirren (21 oktober en 04 november 1987, 0-0 en 0-2)

In de tweede ronde is de Schotse bekerhouder Saint Mirren de tegenstander. Het doelhout verhindert twee maal een Mechels doelpunt in de heenwedstrijd. Het wordt een brilscore: 0-0.
Tijdens de terugwedstrijd maakt mascotte Jef Nees zichzelf onsterflijk in Schotland. Hij draagt voor de gelegenheid een Schotse kilt en stapt als eerste uit het vliegtuig (bijgeloof van Aad de Mos: de mascotte moet als eerste uitstappen). Voor de Schotten is dat een ongelooflijk zicht. Jef wordt geïnterviewd en haalt de lokale kranten. Hij legt zich ook op de bagageband in zijn kilt en laat zich zo rond draaien. Zijn verkleedpartij krijgt wel nog een staartje want Jef is rijkswachter van beroep en mag het bij zijn terugkomst in België aan zijn bazen uitleggen. Hij vertelt ook nog het volgende: “Er deden natuurlijk allerlei verhaaltjes de ronde over wat ik al dan niet onder mijn kilt had aangehad. Voor de mensen die het geweten hebben, zal het altijd interessant blijven, voor de mensen die het niet geweten hebben, zal het altijd een raadsel blijven …”. De wedstrijd zelf eindigt op 0-2. Eli Ohana neemt beide doelpunten voor zijn rekening. Op naar de kwartfinale!

- Kwartfinale KVM - Dinamo Minsk (01 en 15 maart 1988, 1-0 en 1-1)

KVM speelt in de kwartfinale opnieuw thuis. Tegenstander van dienst is Minsk, uit de toenmalige Sovjet-Unie. Pascal De Wilde zorgt enkele minuten voor affluiten voor het levensbelangrijke doelpunt, uitslag 1-0. Jef Nees doet voor de terugwedstrijd zijn reputatie alle eer aan en verkleedt zich deze keer als Kozak. Sneeuw en ijs staan in Minsk aan de kant van Malinwa dat zich in principe enkel op verdedigen hoeft te concentreren. Het doet echter meer dan dat. Nog in de eerste helft snijdt Eli Ohana na een verre voorzet van Lei Clijsters door de thuisverdediging en plaatst koelbloedig de 0-1 op het bord. De thuisploeg scoort in de tweede helft nog tegen maar tevergeefs. Het Europese sprookje van KV Mechelen gaat verder. Eli Ohana droomt dan al van een stunt en zegt aan de pers dat hij in een Mechelse eindzege gelooft.

- Halve finale KVM - Atalanta Bergamo (06 en 20 april 1988, 2-1 en 1-2)

Dan moet KVM wel voorbij de Italiaanse tweedeklasser Atalanta Bergamo. De Italiaanse supporters zorgen voor een zuiderse sfeer in Mechelen. De thuisploeg is niet onder de indruk en Eli Ohana zorgt al na 5 minuten voor de 1-0. Een minuut later maakt de Zweed Stromberg er 1-1 van. Het is zwoegen voor de Mechelaars tot Piet den Boer, wie anders, in minuut 82 de 2-1 scoort. Dit is meteen de eindstand. Mechelen houdt zijn kansen gaaf voor de terugwedstrijd.
In Bergamo staan de zenuwen strak gespannen bij trainer Aad de Mos, hij vermoedt zelfs sabotage door de maffia.Voormalig clubarts Walter Jaspers heeft er volgend verhaal over: “In de namiddag was er platte rust en dan moesten we bij elkaar komen en zo’n beetje naar de wedstrijd toeleven. De bespreking begon om vier uur. In de lift zaten de Mos, Benfeld, Rutjes en Koeman en nog drie spelers en de lift blokkeerde opeens tussen twee verdiepingen. De Mos is een man die snel in paniek raakt door zoiets, hij houdt van het leven, dus hij wou niets aan de hand hebben. Een uur is er toen gewerkt om die lift open te krijgen. Natuurlijk was er paniek: we dachten dat we de match niet gingen kunnen spelen, dat we uitstel zouden moeten vragen en de Uefa verwittigen, maar alles is goed afgelopen. De lift kwam op tijd naar beneden en we hebben de match kunnen spelen. De Mos was een beetje geprikkeld, hij dacht dat het met opzet gedaan was. Het was werk geweest van de maffia, ze waren daar tegen ons, enzovoort, enzovoort. Wij waren altijd als eersten op het veld van de tegenstrever. We kwamen in Bergamo in de spelerszone binnen, in de kabines, en De Mos ging direct op zoek naar de kabine van de tegenstrever, de Italianen. Hij had het materiaal van de Italianen gevonden en de Mos ging daar binnen. Hij vond de kast van nummer 7, Stromberg, hun beste speler, een Zweed. De Mos opende de kast en nam de voetbalschoenen van Stromberg weg. Ze hebben er niks van gehoord, waarschijnlijk had Stromberg wel tien, twintig paar schoenen, maar Aad de Mos had toch maar een paar schoenen van Stromberg uit de kast gehaald die daar klaar stonden om mee te spelen, uit wraak voor de maffia die onze lift geblokkeerd had”. Tijdens de wedstrijd zelf krijgt Malinwa aanvankelijk met een nogal partijdige scheidsrechter af te rekenen. In minuut 39 fluit hij een discutabele strafschop. Garlini mist niet en scoort zo de 1-0. Aad de Mos vertrouwt het zaakje niet . Tijdens de rust valt hij samen met Joachim Benfeld en de vierde scheidsrechter binnen in de kleedkamer van de scheidsrechter. Die laatste zit daar in vrouwelijk gezelschap … Na de rust is de scheidsrechter plots veel inschikkelijker. Graeme Rutjes scoort met een wereldgoal de 1-1 en Marc Emmers brengt finaal de verlossing: 1-2, Malinwa naar de finale!

- Finale KVM - Ajax Amsterdam (11 mei 1988, Straatsburg, 1-0)

In de finale wacht het grote Ajax Amsterdam: titelverdediger en ex-ploeg van trainer Aad de Mos.
Circa 12 000 Mechelse supporters maken de verplaatsing naar het stadion van La Meinau in Straatsburg. Mark Uytterhoeven is er ook bij ondanks het feit dat hij normaal moet werken maar hij is niet van zijn stuk te brengen: “Ik heb toen op de redactie gezegd: luister, ofwel stuur ik een doktersbriefje en jullie weten allemaal dat ik niet ziek ben, ofwel halen jullie mij van de lijst en vervangen jullie mij en zetten jullie er een andere presentator op. Het is te nemen of te laten”.
KV Mechelen speelt met: Preud’Homme, Sanders, Clijsters, Rutjes, Deferm, Hofkens, Emmers Koeman, De Wilde, den Boer en Ohana. Theunis en De Mesmaeker vallen in.
Al vrij snel krijgt Blind van Ajax rood voor het onderuit halen van de doorgebroken Marc Emmers.
Malinwa krijgt enkele kansen voor de rust maar moet wachten tot minuut 53 om te scoren: voorzet Eli Ohana en Piet den Boer kopt zijn ploeg naar het delirium.
Het is daarna bibberen voor Geel en Rood maar met dank aan Michel Preud’Homme houdt het stand en realiseert zo het onwaarschijnlijke!
De vreugdetaferelen zijn immens. Voetbal is pure emotie. Eén voorbeeld gegeven door Piet den Boer in 2004: “Wat voor mij belangrijk was: ik heb in twee finales gescoord, in de bekerfinale van België en later in de Europacupfinale. Als ik daar een specifiek detail moet uitpikken, is het een detail met een droevige kant: een week of vier geleden is mijn vader overleden en daarvoor heb ik enkele gesprekken met hem gehad. Toen ik hoorde wat er gebeurd is in de trein van Mechelen naar Straatsburg en nadat we gewonnen waren in Straatsburg en dan terug op de trein naar Mechelen, en als ik dan weet wat mijn vader heeft meegemaakt op die trein, dat was schitterend. En ik weet wat ik toen zelf heb meegemaakt, wel, dan moet ik zeggen: indrukwekkend!. Je moet je voorstellen, mijn vader was een heel rustige man. Hij werd op de trein gezet, een behoorlijke luxetrein met al die mensen van de business-seats. We wonnen die wedstrijd en na twintig minuten was men erachter gekomen dat diegene die daar zat mijn vader bleek te zijn. Die man werd ondergespoten met champagne en heeft zich helemaal dronken gedronken, terwijl hij anders nooit dronken was, en hij is poepeloerezat van de trein gestapt. Ja het lijkt me wel een geweldige betekenis als vader, als er op een bepaald moment een heleboel mensen naar je toekomen en zeggen: ‘Hé, ben jij dat?’ Die man heeft daar zo van genoten; ik denk dat het een van de hoogtepunten in zijn leven was”.
De originele Europabeker van toen is verdwenen en ook Piet den Boer is zijn wedstrijdshirt kwijt. Wat blijft voor Piet is de vriendschap met iedereen van toen. Hij noemt zijn periode bij KVM de belangrijkste pijler in zijn leven. Een gevoel dat ongetwijfeld door velen gedeeld wordt …

BRONNEN

• ‘100 jaar Racing-Malinwa’. Catalogus van de tentoonstelling naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van beide ploegen in 2004

• Malinwa Archief, nummer 254 en 264 (documentatiemap)

• Pro Memorie 3 ‘Spanning en spektakel. Herinneringen aan 100 jaar voetbal in Mechelen’